Επίσκεψη στο τμήμα κράτησης ανηλίκων Κορίνθου

Οι σιδερένιες πόρτες και ο ψηλός τοίχος με το συρματόπλεγμα μας δημιούργησαν ανάμεικτα συναισθήματα θλίψης, στενοχώριας και προβληματισμού για μια κοινωνία άδικη που σε κάποιους έφηβους στάθηκε σκληρή? παιδιά που μεγάλωσαν χωρίς αγάπη, χωρίς οικογενειακή θαλπωρή, μόνα τους αναγκάστηκαν να επιβιώσουν χωρίς ηθική διαπαιδαγώγηση αλλά μέσα σε σκληρές συνθήκες διαβίωσης, οικονομικής δυσπραγίας και συναισθηματικής «αναπηρίας». Συναντήσαμε τους φύλακες, τους δασκάλους και την ψυχολόγο οι οποίοι ευτυχώς για τα παιδιά αυτά δείχνουν ένα ανθρώπινο πρόσωπο και τα στηρίζουν όσο μπορούν ώστε ο ατελείωτος χρόνος της ημέρας να κυλά ήρεμα, δημιουργικά και όχι απρόσωπα μέσα σε κλίμα απομόνωσης. Ακούσαμε ευχάριστα το γεγονός ότι τα παιδιά συμμετέχουν και έχουν ευκαιρίες για διάφορες εκπαιδευτικές εκδρομές. Οι κρατούμενοι αλλά και οι μαθητές μας στην αρχή της συνάντησης ήταν σίγουρα αμήχανοι. Μας περίμεναν βέβαια με ενθουσιασμό και ανυπομονησία. Οι μαθητές μας απ’ τα πρώτα τραγούδια κέρδισαν το χειροκρότημα και τα μπράβο όλων όσων τους παρακολουθούσαν. Συγκρατημένοι στην αρχή άκουγαν οι κρατούμενοι αλλά οι μαθητές μας κατάφεραν με την φιλική τους διάθεση να προσεγγίσουν τα παιδιά, να μην τους κρατήσουν σε απόσταση αλλά τους κάλεσαν να τραγουδήσουν όλοι μαζί. Άρχισε ένας ωραίος διάλογος ανάμεσα σε όλα τα παιδιά με θέμα τη μουσική, βρήκαν πολλά κοινά σημεία ενώ ταυτόχρονα ακούστηκαν αστεία ώστε το γέλιο έσπασε τελείως τον «πάγο» και όλοι γίναμε μια ωραία παρέα μέσα σε μια εύθυμη, ευχάριστή ατμόσφαιρα. Άλλωστε αυτό ήταν και ο σκοπός μας να προσφέρουμε λίγες στιγμές διασκέδασης αλλά και στιγμές επικοινωνίας  που τόσο έχουν ανάγκη με τον έξω κόσμο οι κρατούμενοι, να δείξουμε ότι όλοι άνθρωποι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία, ότι δεν καταδικάζουμε αλλά στηρίζουμε τα παιδιά αυτά που έχουν στερηθεί την ελευθερία τους, το πολυτιμότερο αγαθό που για μας είναι «δεδομένο» αλλά όχι για εκδικητικούς λόγους αλλά ως ένα μέσο σωφρονισμού και σύνεσης. Οι μαθητές μας έδειξαν ήθος, σεβασμό, ευαισθησία και έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν για να ικανοποιήσουν τις μουσικές επιθυμίες των κρατουμένων. Αντίστοιχα οι κρατούμενοι ένιωσαν γρήγορα οικεία και έφεραν το δικό τους αρμόνιο και τουμπερλέκι και συνόδεψαν τα δικά μας παιδιά. Το πρόγραμμα ενώ υπολογίζαμε να κρατήσει 1 ώρα διήρκησε από τις 11:30 μέχρι τις 13:00 και αυτό γιατί μας ενημέρωσαν ότι τότε ήταν η ώρα για φαγητό και αναγκαστικά έπρεπε να διακόψουμε. Φεύγοντας οι μαθητές μας συνειδητοποίησαν αυτούς τους δύο διαφορετικούς κόσμους που όμως συνυπάρχουν στην ίδια κοινωνία. 

 Ευχόμαστε ό,τι καλύτερο για τις ψυχές αυτές που έστω για λίγο γνωρίσαμε που τα πρόσωπά τους κάλλιστα θα μπορούσαν να ήταν συμμαθητές ή μαθητές μας. Ευχαριστούμε πολύ το αρμόδιο υπουργείο για την έγκριση που πήραμε να επισκεφθούμε τις φυλακές αλλά και το προσωπικό που μας υποδέχτηκε, μας εξυπηρέτησε σε ότι χρειαστήκαμε καθώς και τον δ/ντή που μας τίμησε με την παρουσία του στην εκδήλωση.

Βασιλική Παπουτσή

Φιλόλογος